„Наша памяць пра блізкіх ахоплівае таксама тых, хто заслужыў у нашай гісторыі. Гэта вельмі прыгожа, што мы пра іх памятаем,” – сказаў Family News Service кс. праф. д-р габ. Пшемыслаў Кантыка, дэкан факультэта тэалогіі Каталіцкага ўніверсітэта ў Любліне, адзначаючы феномен культывавання палякамі памяці пра памерлых як у краіне, так і за мяжой.

Хоць звычай наведвання могілак не з’яўляецца выключна польскай традыцыяй, у Польшчы ён мае асаблівы характар. Кс. Кантыка назваў дзве асноўныя прычыны:

– „Па-першае, гэта наша любоў да блізкіх, якія ўжо перайшлі мяжу жыцця і смерці. Мы хочам захаваць духоўную сувязь з імі. Па-другое, для вернікаў гэта выражэнне нашай веры ў вечнае жыццё.”

Памяць пра продкаў – неад’емная частка польскасці

Палякі, як у мінулым, так і сёння, выязджаючы за мяжу, бяруць з сабой сваю польскую ідэнтычнасць.

– „Людзі, якія нараджаюцца ў сем’ях з польскімі каранямі, успадкоўваюць гэтую польскасць, а разам з ёй і нашы нацыянальныя і рэлігійныя звычаі,” – падкрэсліў кс. Кантыка.

Аднак у некаторых краінах жывая памяць пра памерлых абцяжараная культурнымі адрозненнямі. Напрыклад, у пратэстанцкіх краінах няма культу святых, а ў краінах з праваслаўнымі традыцыямі малітва за памерлых адбываецца ў іншы час, чым у Польшчы. Нягледзячы на гэтыя адрозненні, дэкан адзначыў, што „там, дзе ёсць польскія могілкі, польская дыяспара з ахвотай і часта іх наведвае.” Нават калі на гэтых могілках няма пахаваных сваякоў, палякі ўсё адно прыходзяць, каб успомніць сваіх блізкіх.

Наведванне могілак, а не памерлых

Наведваючы могілкі, хрысціяне ўсведамляюць, што там знаходзяцца толькі зямныя рэшткі, а самі памерлыя разам з усімі святымі ўжо знаходзяцца ў нябёсах ці праходзяць час ачышчэння ў чыстцы.

– „Гэтая сувязь называецца communio sanctorum,” – растлумачыў кс. Кантыка. – „Гэта абшчына святых. Сэнс яе ў духоўным абмене: яны моляцца за нас, а мы молімся за іх.”

Удзячнасць продкам

Наведванне могілак – гэта таксама праява ўдзячнасці.

– „Надзвычай важная і каштоўная памяць пра нашых продкаў, якія перадалі нам у спадчыну гэтую радзіму. Цяпер мы павінны клапаціцца пра яе з усёй адказнасцю і любоўю,” – адзначыў кс. Кантыка.
Памяць пра галоўнае

– „Не памер свечак, іх колькасць ці ўпрыгожванне магіл прынясе нашым блізкім сапраўдную дапамогу. Сапраўдную дапамогу прыносіць наша малітва – шчырая, пранікнёная верай,” – падкрэсліў кс. праф. Пшемыслаў Кантыка.
Ён дадаў: „Нашы памерлыя гэтага чакаюць. Калі мы паставім шмат свечак ці ўпрыгожым магілу, але не будзем маліцца, мы толькі задаволім сваё пачуццё эстэтыкі ці запоўнім унутраную пустэчу. Але гэта не прынясе ім дапамогі. Менавіта малітва – гэта тое, што найбольш істотна падчас гэтых урачыстасцей.”

Family News Service

Kontakt