W Chludowie w Wielkopolsce arcybiskup Stanisław Gądecki, metropolita poznański, wziął udział w uroczystym zakończeniu prac Trybunału Rogatoryjnego w procesie beatyfikacyjnym o. Mariana Żelazka, misjonarza werbisty, opiekuna trędowatych. Teraz dokumentacja trafi do Indii.

Osobami odpowiedzialnymi za prowadzenie procesu w Polsce byli: ks. Rafał Pajszczyk z Poznania – przewodniczący Trybunału Rogatoryjnego, o. Henryk Kałuża SVD z Nysy – wicepostulator, o. Jan Wróblewski SVD z Chludowa – promotor sprawiedliwości, o. Franciszek Bąk SVD z Chludowa – notariusz oraz o. Wojciech Grzymisławski SVD z Chludowa – notariusz.

Misyjną drogę ojca Mariana Żelazka, która rozpoczęła się z 1950 roku, przybliżał podczas Mszy świętej wicepostulator ojciec Henryk Kałuża SVD.

„Drogą okrętową przez morza dotarł do Bombaju i stamtąd na drugą stronę wschodnią stronę Indii do stanu Orisa do diecezji Sambalpurm, która co dopiero się zrodziła. Tam rozpoczął swoją pracę najpierw jako nauczyciel, wychowawca młodzieży, jako inspektor szkół, których nadzorował przeszło 170. W 1975 roku ojcowie się zastanawiali czy nie rozpocząć dialogu z hinduizmem, ale nikt specjalnie się nie rwał do tego, aby ten dialog rozpocząć. To było bardzo trudne przedsięwzięcie. Wtedy właśnie ojciec Marian się zgłosił i ostał wyznaczony na tego, który pojechał do Puri do świętego miasta hinduizmu i tam rozpoczął swoją pracę, nie tylko w sensie pastoralnym, ale też i na forum apostolskim. Rozpoczął troskę o trędowatych i z piekła zrobił ogród nadziei. To trwało bardzo długo, ten dialog ciągle miał w sercu i go budował. To spowodowało że kiedy umarł, to najwyższy kapłan, stojąc nad grobem ojca Mariana płakał i mówił — jak przyszedł ojciec do nas to myśmy go nie lubili, ale teraz stoję nad grobem mojego najbliższego brata. Kiedy wieziono ojca Mariana na cmentarz zakonny, kilkaset kilometrów dalej, to właściwie cała droga była obstawiona ludźmi, którzy chcieli oddać cześć ojcu Marianowi” – opowiedział ojciec Kałuża.

O. Marian Żelazek urodził się 30 stycznia 1918 r. w Palędziu k. Poznania. Po ukończeniu w 1932 r. Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego Księży Werbistów w Górnej Grupie, a nowicjat rozpoczął 8 września 1937 r. w Chludowie. 4 września 1939 r. złożył pierwsze śluby zakonne, ale już w maju 1940 r. został wraz z innymi werbistami z Chludowa aresztowany i wywieziony do Dachau, a potem w Gusen. Po zakończeniu wojny ukończył studia teologiczne na Uniwersytecie Anselmianum w Rzymie, gdzie 18 września 1948 r. przyjął święcenia kapłańskie i wyjechał do Indii. W roku 1950 wyjechał na misje do stacji misyjnej Sambalpurm w północnej części indyjskiego stanu Orisa. Przez pierwsze 25 lat pracował wśród pierwotnego ludu Adiba Adibasów, koczowników żyjących w dżungli. Założył niższe seminarium duchowne dla diecezji Sambalpur. 1 czerwca 1975 r. został przeniesiony do Puri nad Zatoką Bengalską w południowej części stanu Orisa. O. Żelazek rozpoczął tam pracę wśród najuboższych rybaków i ponad tysiąca miejscowych trędowatych. Założył dla nich kolonię, w której zapewnione jest leczenie, mieszkanie, żywność i praca. Stworzył też szkołę i schronisko dla dzieci z rodzin trędowatych. Zapewnił kolonii mały szpital, kuchnię charytatywną, a także sieć programów samopomocowych, jak kursy szycia, ogrodnictwa, kursy rolnicze, ferma kurza itp.

W Puri o Żelazek zbudował też kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP. W 2002 i 2003 r. zgłaszano jego kandydaturę do Pokojowej Nagrody Nobla. Senat RP 22 lutego 2006 r. uznał jednogłośnie o. Żelazka Człowiekiem Roku 2006. O. Marian Żelazek zmarł 30 kwietnia 2006 r. w drodze do domu z wioski trędowatych w Puri. Został pochowany na cmentarzu werbistowskim w Jharsuguda w Indiach.